Dinsdag, 1 september 2009.

Het is zover. Mijn achterneef brengt ons naar Frankfurt am Main, waar we een nachtje gaan slapen vlakbij het vliegveld. Woensdagmorgen, 2 september, vliegen we naar Salvador. Het leuke is dat we om 10.20 uur vertrekken, 11 uur moeten vliegen en om 5.20 uur aankomen, al met de slaap in de ogen. Toch even volhouden tot 2 uur in de nacht, Nederlandse tijd, om bij te praten met Johannes en Moema, die ons de volgende morgen naar São Bento brengen. Een enorm klooster met ik weet niet hoeveel activiteiten. Waaronder de faculteit van Theologie. De honderd theologiestudenten met aanhang willen graag van ons horen waarom we het boek Morrer para Viver hebben geschreven en wat onze stichtingen in Nederland voor Brazilië betekend hebben.


Pat heeft een mooie powerpoint gemaakt en zelf heb ik wat strijdliederen en enkele Braziliaanse religieuze liederen geoefend, die we in Nederland mochten gebruiken, om er een verhaal rond te breien. Met erin de aansporing een nieuwe partij op te richten om de onderlaag van de bevolking, al eeuwen in nood, eindelijk eens van de grond te tillen. We hebben er een leuze voor uitgevonden: - Project VECHTEN VOOR RECHTEN.


De dag erop hebben we een gesprek met een projectleider van CESE, een stichting die de formule van Wilde Ganzen mag gebruiken onder de titel ACTIE VOOR KINDEREN. Als mensen daar b.v. 1000 real ophalen door eigen creativiteit, krijgen ze er 1000 van CESE bij. We gaan overeenkomen op wat voor manier we daar bij onze bezoeken aan 34 gemeenschappen propaganda voor kunnen maken. Dat stellen ze erg op prijs.

Op 4 september ’s avonds gaan we 400 km met de bus omhoog naar Aracajú, de hoofdstad van de kleinste staat van Brazilië, Sergipe, iets kleiner dan Nederland. We blijven er 4 dagen en hebben iedere dag contact met een andere groep. Daarover vertellen we later. Stimuleer ons door elke dag even aan ons te denken.

Tot het volgende verhaal. We nemen jullie allemaal in gedachten met ons mee. Ben+++